غزلیات حافظ 101-200

غزل 121
هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد
41:24 00:00
غزل 122 بخش 1
هر آنکه جانب اهل خدا نگه دارد
9:12 00:00
غزل 122 بخش 2
هر آنکه جانب اهل خدا نگه دارد
35:17 00:00
غزل 123
مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
1:01:55 00:00
غزل 124
آنکه از سنبل او غالیه تابی دارد
53:04 00:00
غزل 125
شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد
1:05:57 00:00
غزل 126
جان بی جمال جانان میل جهان ندارد
1:01:50 00:00
غزل 127
روشنی طلعت تو ماه ندارد
1:06:59 00:00
غزل 128
نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
1:03:39 00:00
غزل 129
اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد
56:52 00:00
غزل 130
سحر بلبل حکایت با صبا کرد
43:38 00:00
غزل 131
بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد
57:37 00:00
غزل 132
به آب روشن می عارفی طهارت کرد
59:51 00:00
غزل 133
صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد
1:01:52 00:00
غزل 134
بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد
52:12 00:00
غزل 135
ز گریه مَردُمِ چشمم نشسته در خون است
56:39 00:00
غزل 136
ز گریه مَردُمِ چشمم نشسته در خون است
1:17:46 00:00
غزل 137
ز گریه مَردُمِ چشمم نشسته در خون است
34:45 00:00
غزل 138
ز گریه مَردُمِ چشمم نشسته در خون است
1:04:12 00:00
غزل 139
ز گریه مَردُمِ چشمم نشسته در خون است
36:15 00:00
غزل 140
دلبر بِرَفت و دلشدگان را خبر نکرد
44:56 00:00
غزل 141
دیدی ای دل که غمِ عشق دگربار چه کرد
48:19 00:00
غزل 142
دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
53:54 00:00
غزل 143
سال‌ها دل طلبِ جامِ جم از ما می‌کرد
55:04 00:00
غزل 144
به سِرِّ جامِ جم آنگه نظر توانی کرد
1:03:28 00:00
غزل 145
چه مستی است؟ ندانم که رو به ما آورد
1:02:59 00:00
غزل 146
صبا وقتِ سحر بویی ز زلفِ یار می‌آورد
1:07:58 00:00
غزل 147
بریدِ بادِ صبا دوشم آگهی آورد
1:06:27 00:00
غزل 148
یارم چو قدح به دست گیرد
33:57 00:00
غزل 149 بخش 1
دلم جز مِهرِ مَه رویان طریقی بر نمی‌گیرد
58:10 00:00
غزل 149 بخش 2
دلم جز مِهرِ مَه رویان طریقی بر نمی‌گیرد
48:35 00:00
غزل 150
ساقی ار باده از این دست به جام اندازد
48:39 00:00
غزل 151
دَمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد
56:43 00:00
غزل 152
در ازل پرتوِ حُسنت ز تجلی دَم زد
1:02:10 00:00
غزل 153
سحر چون خسرو خاور عَلَم بر کوهساران زد
1:01:39 00:00
غزل 154
راهی بزن که آهی بر سازِ آن توان زد
1:11:20 00:00
غزل 155
اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد
52:53 00:00
غزل 156
به حسن و خُلق و وفا کس به یارِ ما نرسد
55:16 00:00
غزل 157
هر که را با خطِ سبزت سرِ سودا باشد
49:43 00:00
غزل 158
من و انکارِ شراب! این چه حکایت باشد؟
52:19 00:00
غزل 159
نقدِ صوفی نه همه صافیِ بی‌غَش باشد
55:47 00:00
غزل 160
خوش است خلوت اگر یار یارِ من باشد
52:55 00:00
غزل 161
کِی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد
54:23 00:00
غزل 162
خوش آمد گُل وز آن خوشتر نباشد
1:02:49 00:00
غزل 163
گل بی رخِ یار خوش نباشد
38:37 00:00
غزل 164
نفسِ بادِ صبا مُشک فشان خواهد شد
1:05:53 00:00
غزل 165
مرا مِهر سیَه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد
46:50 00:00
غزل 166
روزِ هجران و شبِ فُرقَتِ یار آخر شد
53:56 00:00
غزل 167
ستاره‌ای بدرخشید و ماهِ مجلس شد
1:05:23 00:00
غزل 168
گداخت جان که شود کارِ دل تمام و نشد
58:59 00:00
غزل 169
یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد؟
59:16 00:00
غزل 170
زاهدِ خلوت نشین دوش به میخانه شد
1:02:27 00:00
غزل 171
دوش از جنابِ آصف، پیکِ بشارت آمد
1:09:02 00:00
غزل 172
عشقِ تو نهالِ حیرت آمد
34:28 00:00
غزل 173
در نمازم خَمِ ابرویِ تو با یاد آمد
59:11 00:00
غزل 174
مژده ای دل که دگر بادِ صبا بازآمد
54:34 00:00
غزل 175
صبا به تهنیتِ پیرِ می فروش آمد
58:37 00:00
غزل 176
سحرم دولتِ بیدار به بالین آمد
51:48 00:00
غزل 177
نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
1:03:27 00:00
غزل 178
هر که شد محرمِ دل در حرمِ یار بِمانْد
46:06 00:00
غزل 179
رسید مژده که ایامِ غم نخواهد ماند
49:03 00:00
غزل 180
ای پستهٔ تو خنده زده بر حدیثِ قند
56:59 00:00
غزل 166
روزِ هجران و شبِ فُرقَتِ یار آخر شد
53:56 00:00
غزل 167
ستاره‌ای بدرخشید و ماهِ مجلس شد
1:05:23 00:00
غزل 168
گداخت جان که شود کارِ دل تمام و نشد
58:59 00:00
غزل 169
یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد؟
59:16 00:00
غزل 170
زاهدِ خلوت نشین دوش به میخانه شد
1:02:27 00:00
غزل 171
دوش از جنابِ آصف، پیکِ بشارت آمد
1:09:02 00:00
غزل 172
عشقِ تو نهالِ حیرت آمد
34:28 00:00
غزل 173
در نمازم خَمِ ابرویِ تو با یاد آمد
59:11 00:00
غزل 174
مژده ای دل که دگر بادِ صبا بازآمد
54:34 00:00
غزل 175
صبا به تهنیتِ پیرِ می فروش آمد
58:37 00:00
غزل 176
سحرم دولتِ بیدار به بالین آمد
51:48 00:00
غزل 177
نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
1:03:27 00:00
غزل 178
هر که شد محرمِ دل در حرمِ یار بِمانْد
46:06 00:00
غزل 179
رسید مژده که ایامِ غم نخواهد ماند
49:03 00:00
غزل 180
ای پستهٔ تو خنده زده بر حدیثِ قند
56:59 00:00
غزل 181
بعد از این دستِ من و دامنِ آن سروِ بلند
51:27 00:00
غزل 182
حَسْبِ حالی نَنِوشتی و شد ایّامی چند
55:34 00:00
غزل 183
دوش وقتِ سَحَر از غُصه نجاتم دادند
59:26 00:00
غزل 184
دوش دیدم که ملایک درِ میخانه زدند
57:17 00:00
غزل 185
نقدها را بُوَد آیا که عَیاری گیرند؟
54:02 00:00
غزل 186
گر مِی فروش حاجتِ رندان روا کند
59:51 00:00
غزل 187
دلا بسوز که سوزِ تو کارها بِکُنَد
1:00:32 00:00
غزل 188
مرا به رندی و عشق، آن فضول عیب کُنَد
56:01 00:00
غزل 189
طایر دولت اگز باز گذاری بکند
58:41 00:00
غزل 190
کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند
43:33 00:00
غزل 191
آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند
1:10:04 00:00
غزل 192
سرو چمان من چرا میل چمن نمی کند
1:16:18 00:00
غزل 193
در نظربازی ما بی خبران حیرانند
1:34:11 00:00
غزل 194
سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند
1:06:48 00:00
غزل 195
غلام نرگس مست تو تاجدارانند
1:04:47 00:00
غزل 196
آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
1:43:23 00:00
غزل 197
شاهدان گر دلبری زینسان کنند
1:04:32 00:00
غزل 198
گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند؟
57:29 00:00
غزل 199
واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند
58:15 00:00
غزل 200
دانی که چنگ و عود چه تقریر می کنند؟
1:07:53 00:00